3
October
Juno
3
October
Miss Cartier
3
October
Stas 3
3
October
Barros
3
October
Jozef Wright
3
October
Gebi
3
October
Stas + 1
3
October
Nick
3
October
Nick
3
October
Stas
3
October
Aynouk
3
October
Stas
3
October
3
October
Aneudi
3
October
Bas
24
September
A carpenter
9
January
Jhon do.
7
January
17
December
11
December
maxivive
11
December
maxivive
9
December
Willie Cartier
8
December
Kiddy Smile
7
December
Ariza Gallego
7
December
Tino
4
November
3
November
Everon Paula
30
October
Orion
30
October
30
October
30
October
Rafik
29
October
David
29
October
RAFIK
9
October
Lowlands 2023
6
July
Cerberus
27
June
Clique
7
February
Di’amo
18
January
Aryelle
18
January
Di’Amo
5
September
John 16
31
August
19
August
john 2.0
12
July
A Star
10
July
Winta
10
July
Jairo
30
April
Gee @ Patta
22
April
OG’s
7
January
Eve x LV
17
December
Maxivive
16
December
FACE. MAXIVIV
3
December
Zwarte Piet
sinds 1850 The Sinterklaas character in The Netherlands has had a black face character called "Zwarte Piet" as his little helper. in 2021 we are still protesting this character This is an image that reflects on the internalized racism we experience growing up black in the Netherlands.
29
November
Jonathan Paula
29
November
Candit
29
November
Family album
29
November
Princess
26
November
Antidote
25
November
Eve x Louboutin
13
November
J-3
12
November
Orion
8
November
Daniel
7
November
The Moon
7
November
Eve
6
November
Mario
6
November
David
27
October
Nicole Manza
24
October
Raya
22
October
Kandi –
A Funeral for Street Culture is a critical celebration of street culture. It echoes the culture produced and owned by the communities from whom it originated. But what happens when the culture and its productions are commodified by brands and institutions? To what extent are these processes of institutionalization and hyper-commercialization a death sentence to street culture? Is there still room for a counterculture when the counter becomes mainstream? My answer to the question asked was to highlight my family and my world. My experiences between heaven and hell. As a Curaçaoan person growing up in the country that shaped the existence of my being that of the colonizer. It shapes a black person I wanted to highlight the fact that street culture is being kept alive by the street and it’s ever growing population due to children that can’t stay home or have an unstable one the vast majority of Black and Brown LGBTQA+ individuals that are shown the door they are street culture and they are what’s keeping its authenticity alive it’s individuals like @dearmsboogie @ms.carriestacks, @trannilicious @0800shygirl , @linndaquebrada and @jupdobairro it’s streets educating themselves to make a better tomorrow for the ever growing youth. I created my dream room between heaven and hell you get to take a glimpse it to what shapes me stories of my family, friends my fight with understanding what shapes me and my body.
13
October
Jamaica
My father “Every man gotta right to decide his own destiny, and in this judgement there is no partiality. So arm in arms, with arms, we'll fight this little struggle, 'cause that's the only way we can overcome our little trouble.” — Bob Marley I’ve spent my life dreaming of having a big family and I’ve watched all my children grow into beautiful individuals. I’m ashamed of the time I wasted with my son, but will do any and everything in my power to make sure that I make up for the time we have lost. I’m proud of my first born.
My mother “Four years ago, I hit a point in my life. I realised that I had built a wall around myself, and I had lost my children. I spent over 20 years raising three boys who I had pushed out. My first-born son and I had little-to-no contact, and I learned that he was afraid of me. This broke my heart. I know there aren’t any words that can take back the past, so I’m working on our future. I acknowledge my shortcomings as a mother, but I’m here now.”
CREATIVE DIRECTION, PHOTOGRAPHY & STYLING @JEANPAULPAULA
11
October
G-SHOCK
11
October
Mrs Silver
10
October
THE OG 4
9
October
Naomi Pieter
My step-mother and sister Growing up, JeanPaul would confide in me and share his secrets and thoughts. As he grew older, he would continue to communicate about how he was experiencing school and his sexuality. When he told me he was gay at 17, my reaction was something that I’m still ashamed of today. When we sent JeanPaul away, my heart broke; we tore our family apart over something we didn’t understand. In the 10 years that followed, we continued to express great distain for what we thought was a life that our son chose — only to learn from JeanPaul, by spending time together, that his sexuality was as much a choice as mine is. I wrote you a letter that I never got to send, and all these years later you found it in yourself to forgive and open your heart to us once again. You have made our family whole again, and for this I will forever be grateful. @calvinklein #proudinmycalvins
My brothers You grow up looking at family albums and you keep seeing your father’s first-born son. Our father has 11 children. We didn’t all grow up together due to JeanPaul’s departure and the time we spent apart because of his sexuality. As he wasn’t really allowed to communicate with us for a greater part, the younger siblings only knew of JeanPaul through stories and photo albums. Him being the oldest comes with its responsibilities in our culture, and JeanPaul embodies the role of older brother to the T. Even though we lost time together, the love that we carry in our family binds us together in a way that only family will every understand. We are proud of you, JeanPaul, and we love you.
My step-mother and sister Growing up, JeanPaul would confide in me and share his secrets and thoughts. As he grew older, he would continue to communicate about how he was experiencing school and his sexuality. When he told me he was gay at 17, my reaction was something that I’m still ashamed of today. When we sent JeanPaul away, my heart broke; we tore our family apart over something we didn’t understand. In the 10 years that followed, we continued to express great distain for what we thought was a life that our son chose — only to learn from JeanPaul, by spending time together, that his sexuality was as much a choice as mine is. I wrote you a letter that I never got to send, and all these years later you found it in yourself to forgive and open your heart to us once again. You have made our family whole again, and for this I will forever be grateful. @calvinklein #proudinmycalvins
5
October
Connie
Not everything that is faced can be changed but nothing can be changed until it is faced. James Baldwin
23
September
the power of 3
23
September
Merveilleuse
27
November
FAMILY PAULA
25
November
Irmãos
25
November
Brasilandia
25
November
Iara
25
November
Ouro
18
November
NAOMIE
18
November
AKWASI Stew
17
November
Mother Sunny
15
November
DAKAR SENEGAL
My first brother Jonathan David Paula holding the second son of my Second brother Jerome Johannes Paula Cameron Javier Kymani 4-8-2020
15
November
IMAAN
7
October
Gee
4
October
Achiano, Yav
4
October
Phedra
8
September
Everon
30
August
Eve
31
July
Daniel
The Show Must Go On While the world seems to be closing in on itself, #JeanPaulGaultier is opening its doors by sharing the behind-the-scenes of its Couture House. This is a full immersion inside a show that is not a show, a way to meet the Petites-Mains and Artisans of the House while being guided by our longtime friends and a new generation of muses. A dialogue between the world of Haute Couture and multifaceted French beauties. Going forward, the House wants to keep protecting its heritage and values as it gets ready to write a new chapter in its book.
24
May
Wessley
The Patta Hiking ⁠⠀ ⠀ ⁠
A tribute to one of the most coveted Air Maxes, the AM90 Duck Camo, 'reversed' to celebrate the iconic silhouette's 30th anniversary.⁠⠀ ⁠
10
April
CUTLER X
21
February
Sja
23
January
ANGEL
23
January
FENTY X ASAI
23
January
TAMSIR
16
January
EXTASE
15
January
ANDDY
13
January
jamaica
10
January
AKWASI
3
January
Gerogette
Georgett Shot by JeanPaul Paula
14
December
YUSSEF DAYES
12
December
Sao Paulo
Memories from Sao Paulo
11
December
FENTY X ASAI
the fenty & asai campaign
Daily Paper FW19 Campaign | Envisioning New Futures
7
November
MEDUSA
7
November
COVER GIRL
2
November
ZOE TJOKSLIEM
29
October
MAMADOU
Photographed by JeanPaul Paula
29
October
BEAUTY
22
October
A.
14
October
IAMSTEVAIN
An Ode To Marsha P. Johnson
Daily Paper FW campaign 2019 concept Florian Joahn & JeanPaul Paula "AFRO FUTURISM"
10
October
BOY SILVER
10
October
.
4
September
NOIR – YSEULT
20
August
DAILY PAPER
Prosess - I like to take a full day to create looks before i shoot here are a few of the looks that i create for daily paper together with Creative Director and designer Beri Dalgali.
13
August
PATTA FW 2019
Dj/Host Louboutin at the 2019 Christian Louboutin’s LoubiCircus Rocks Le Musée des Arts Forains Party
In March, April, May and June of this year, JeanPaul Paula travelled to Brazil to experience São Paulo’s LGBTQIA+ scene.  “I photographed different individuals that I met at the Batekoo and Chernobyl parties. Both events cater to the trans POC community, giving them free entry and ensuring a safe space. Although Brazil is more progressive in its talks about trans life and the trans body than we are in Europe, it still has the highest rate of trans murders in the world. To be present is a protest.”
8
May
CHICA
Eine Romanze (2019) [ Do Disturb Festival , Palais de Tokyo, Paris, FR ] The title, Eine Romanze (2019), comes from Werner Herzog’s. “Eine Romanze. Elle Freunde ham’ auf mir gewartet. Das hier ist der beste Freund; ein Schwarzer.” (A romance. All my friends awaited me. Here is the best friend one can have; a black.” (referring to a piano)). This piece is a romance. It consists of a five-second interaction, slowed down over several hours. The story follows two strangers who cross paths without saying a word; two parallel lines that never meet. One briefly glances back at the other while the other, unknowingly, hesitates to do the same. The first, unreciprocated, turns their gaze back in front of them and continues on their trajectory just as the other finally turns to shoot a glance in turn only to be half a beat too late to notice the other’s effort. They also look away and keep on in the opposite direction.
Kehinde Wiley's new artist residency in Dakar, Senegal BlackRock Senegal featured in New York Magazine
10
March
THEY/THEM
20
February
BLACK ROCK
14
February
TOO BLACK
5
February
NABUCCO
5
February
WALKURE
26
August
HET PAROOL
JeanPaul Paula strijdt voor gelijkheid in de mode en daarbuiten Hij is creative director, stylist en zet zich in voor rechten van lhbt'ers en 'people of color'. Na Pride en een expositie in Foam heeft JeanPaul Paula tijd om de balans op te maken. 'Ik probeer niet meer boos te zijn.' Fiona Hering12 augustus 2018, 16:00
ABOUT THE WORK In May and June of 2018, JeanPaul Paula and Florian Joahn travelled to Brazil to experience the São Paulo LGBTQ Pride Parade 2018 and Milkshake Festival originating from Amsterdam. LGBTQ stands for ‘lesbian, gay, bisexual, transgender, queer’. Although the São Paulo Pride is the world’s biggest gay pride parade, a recent study showed that the number of LGBTQ deaths as a result of violence reached a peak in Brazil last year. At least 445 LGBTQ Brazilians were killed in 2017 as a result of homophobia, says the LGBTQ human rights movements Grupo Gay da Bahia. Paula and Joahn met various people in São Paulo’s LGBTQ community, whom they styled and photographed on the roof of the apartment where they were staying. Despite their often insecure existence, the resulting portraits show, above all, their strength and unique self-expression. According to JeanPaul Paula, these people hardly needed any styling at all. These portraits have been combined with studio portraits of both leading LGBTQ performers like Richie Shazam Khan and Linn da Quebrada and inspiring people from their own environment. This portrait of drag queen TAYCE wearing a fur coat and a flower garland, is an ode to Marsha P. Johnson (1945-1992, USA). She was an American LGBTQ rights activist, drag queen and transgender who stood at the cradle of the first gay pride parades in 1970. Through their work, JeanPaul Paula and Florian Joahn make it clear that the Pride is more than a merry parade – it is still a symbol of a worldwide struggle for equal rights for everyone, irrespective of gender, sexual preference, or gender and identity expression. The exhibition Y'all Better Quiet Down was on view in August 2018. ABOUT THE MAKERS JeanPaul Paula (1986, Curaçao) has been fashion director for Mykromag and WAD Magazine, amongst other positions, and now works as a stylist and creative director. Florian Joahn (1990, Germany) studied audio visual arts at the Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam and now lives and works in London as an art director and photographer. Paula and Joahn regularly collaborate as a creative duo. In 2017, their joint project This. My Body. was part of the group exhibition Magical Mystery Tour in Kunstlinie Almere Flevoland (KAF). ABOUT BUYING THIS PRINT The print will be carefully wrapped and send as an insured package. You will receive an e-mail with a Track & Trace code when the package is on its way. A framed version is often on display at Foam Editions, the gallery on the third floor of Foam Fotografiemuseum. For more information or questions about buying this work, please contact the Foam Editions team. T. +31 (020) 5516500 E. editions@foam.org
25
April
NINAMOUNAH
"For Naija" Nike football kitt Campaign Photographed by Micaiah Carter
6
December
I-D VICE
"we zijn nog niet eens begonnen" – jeanpaul paula over diversiteit in de nederlandse mode In een verhit gesprek vertelt de stylist en art director hoe hij de poging tot een inclusievere industrie ervaren heeft dit jaar. i-D spreekt mensen uit de Nederlandse mode-industrie om erachter te komen of we er al echt zijn op het gebied van diversiteit en stelt daarbij misstanden aan de kaak. Lees er hier meer over. Als JeanPaul de studio binnen komt lopen is het eerste wat opvalt het boek wat hij onder zijn arm geklemd heeft: Why I’m No Longer Talking to White People About Race van de Brits-Nigeriaanse schrijfster Reni Eddo-Dodge. Een beetje een onheilspellend voorteken, aangezien ik wit ben en ons gesprek het komende uur steeds zal terugkomen op Nederlands racisme – en de uitwassen daarvan, die volgens Jean-Paul tot ver in onze mode-industrie reiken. Tijdens het gesprek kom ik er achter dat hij veel van dit soort literatuur leest, dit als een soort munitie om zich te bewapenen wanneer hij de discussie over racisme moet aangaan. “Mijn persoonlijke ervaring is niet genoeg om een argument mee te winnen. Mensen nemen me niet serieus wanneer ik zeg dat ik het zelf meemaak. Ik moet met feiten komen." De 31-jarige JeanPaul Paula maakte zijn intrede in het modecircuit zo'n tien jaar geleden. Gekleed als een soort futuristische, androgyne telg van Grace Jones wist hij jarenlang tijdens de internationale fashionweeks de aandacht van de meest vooraanstaande modecritici op zich te vestigen. De New York Times, Vogue Italia, ze liepen allemaal met hem weg. Sindsdien maakt hij furore als stylist en creative director en heeft hij net zijn eerste seizoen als jurylid van Holland’s Next Top Model afgerond. Toch heeft hij inmiddels Amsterdam alweer ingeruild voor Londen. “Hier in Nederland werk ik normaal gesproken namelijk niet.” Waarom dat zo is, werd duidelijk in het verhitte gesprek dat volgde. i-D: Vind je het vermoeiend om de hele tijd de discussie over racisme aan te moeten gaan?JeanPaul: Ik heb dat boek opengeslagen, omdat ik wilde weten hoe het er in Londen voor staat. Ik woon daar nu en ik wil daar als een geschoolde wereldburger het gesprek aan kunnen gaan, en fatsoenlijk antwoord kunnen geven op vragen. Ik wil niet met vingers te hoeven wijzen. En ik zie wat er gebeurt met Sylvana Simons, en met Anouk. Dat gebeurt mij niet. Over mijn lijk dat iemand een video van mij maakt waarin ik hang. Hoe helpt het lezen van boeken jou daarbij? In de praktijk merk ik vooral in discussies dat ik door me in te lezen, mezelf veel beter kan verwoorden. Ik word minder snel emotioneel, wat vaak als agressie en boosheid wordt geïnterpreteerd - iets waardoor mensen minder snel de neiging hebben me weg te zetten als ‘boze neger’. Kennis voelt voor mij op dit moment het enige waar ik mezelf mee kan bewapenen. Toch voer je ook op andere manieren discussies. Zo herinner ik me de portretten die je met Florian Joahn schoot, waarin je zwartgeverfd met rode lippen op straat poseert. Kun je daar iets over vertellen? Die serie was een experiment en een vervolg op een andere serie die ik met hem schoot. Het daagde het publiek uit met de vraag: voel je je ongemakkelijk door mij? Is Zwarte Piet een traditie die we in stand moeten houden? De reacties die ik erop kreeg toen ik het op Instagram plaatste waren best heftig. Mensen vonden het ongemakkelijk dat ik poseerde in de schmink van Zwarte Piet, zonder het kostuum, en de bijbehorende glimlach. En dat was waar het om ging voor mij: dat als je de ‘blackface’ van Zwarte Piet in een beetje een andere context plaatst het zo onschuldig niet meer is. Het lijkt niet averechts te werken om je uit te spreken over gevoelige onderwerpen. Zo floreerde Robbie’s bureau The Movement ook nadat hij zich op social media kritisch uitgelaten had over Harper’s Bazaar. Je moet niet vergeten, Robbie is een wit persoon. Dat is heel anders. Wij voeren vaak samen gesprekken en zijn het dan heel erg met elkaar eens. Maar Robbie weet ook dondersgoed dat als hij zijn mond opentrekt, dat mensen wel naar hem luisteren. Wat vind je dan van Robbie’s engagement met ‘diversiteit’? Robbie is een bondgenoot. Hij heeft begrepen dat het aan witte mensen is om iets te doen. Hij herkent en erkent ‘white privilege’ en ziet het ook als zijn verantwoordelijkheid om de industrie te veranderen. Toch klonk je net wel wat gefrustreerd. Het blijft wel de realiteit dat mensen eerder naar hem luisteren dan naar mij. Wij waren een tijdje terug allebei uitgenodigd deel te nemen aan een panel in Pakhuis de Zwijger om over diversiteit te discussiëren. En ik merk dan dat ik vaak honderd keer iets moet zeggen voordat mensen iets van me aannemen en dat als hij een of twee keer iets zegt mensen direct instemmend knikken. Maar ook dat mensen sneller met hem het gesprek aangaan. Noem daar is een voorbeeld van. Na afloop wordt Robbie dan benaderd door het homotijdschrift Attitude om over diversiteit te gaan praten. En dan zie je gewoon weer een wit clubje bij elkaar staan, want dan voelen ze zich comfortabel. Robbie snapte daar zelf overigens ook niets van, dat ze dan hem toe komen en niet naar mij. Ik heb daarom Robbie ook hoog zitten, hij is zich op zo’n moment bewust van zijn positie. Kun je met andere witte collega’s over zulk soort dingen praten? Nee, niet in Nederland. Ik werk hier niet. Je kunt het zien aan hoe de bladen hier hiërarchisch zijn ingedeeld. Er werken geen donkere mensen hier. En dat is de realiteit. Er worden geen donkere fotograferen ingehuurd, er zijn geen donkere visagisten. Geen donkere stylisten, geen donkere haarstylisten. En als er donkere modellen zijn huren ze witte mensen in om daar wat mee te doen. Elke Vogue-cover met Imaan [Hammam] is gedaan door een wit persoon die haar en make-up doet. Er wordt totaal niet nagedacht wat je echt kunt met zo’n cover op maatschappelijk en cultureel niveau – iets wat de Italiaanse Vogue wel doet. In Nederland gaat het daar niet over. Wat doet de Italiaanse Vogue dan goed? Die gaat de discussie aan en maakt er geen trend van, die communiceren de noodzakelijkheid van een diverser modebeeld. In Nederland gooien we Imaan op de cover en hopen we dat het verkoopt. Maar zo werkt het niet. Kijk, de hele discussie hierover ontstond na die uitspraak van Karin Swerink. Vervolgens heeft ze daar een open brief over geplaatst, maar geen excuus. Geen spijt, of sorry, of begrip. En ook geen uitleg waarom het al zo lang zo op deze manier gaat. En als ze dan vervolgens dertig mensen bij elkaar roept om het ‘eens te gaan hebben over diversiteit’, en al die mensen wit zijn, dan denk ik echt zo van… Maar vind je dan dat je je excuses moet aanbieden voor een mening die je op dat moment oprecht had? Ja, wel als wat je vindt echt niet correct is. En je hoeft dan misschien niet per se ‘sorry’ te zeggen, maar je moet wel kunnen beamen dat die mening fout was. Tot op zekere hoogte heeft ze dat ook wel gedaan. Had je gehoopt dat ze nog meer ‘met de billen bloot’ zou gaan? Ja, de enige manier waarop we het over racisme kunnen hebben is niet met ‘Ik snap het’ – want dat kan niet. Wat ik wil zien is dat iemand ziet wat hij of zij fout heeft gedaan, en zegt: “Ik weet niet wat racisme is en ik zal het nooit weten, want ik ben niet zwart, ik ben wit.” Ga vervolgens dan gesprekken aan met mensen die weten wat het is om ‘anders’ te zijn. Denk niet vanuit je zelf, de norm, en voer aanpassingen ook door in je team, en niet alleen op je pagina’s. Hoofdredactrices zouden na zo’n uitspraak eigenlijk gewoon ontslagen moeten worden, of zelf op moeten stappen. Maar dan spreek je jezelf eigenlijk een beetje tegen. Aan de ene kant vind je dat mensen die iets fout hebben gedaan het anders moeten gaan doen, maar anderzijds wil je dat iemand eigenlijk direct opstapt of ontslagen wordt. Ik denk dat er betere personen voor die posities zijn. Maar de route waar toen voor gekozen is, is gewoon niet goed. Na al de informatie die ze toen gewonnen hebben met de gesprekken die ze gevoerd hebben en de films die ze gekeken hebben, zie ik de vooruitgang niet op de juiste manier gebeuren. Die hoofdredactrices zijn op zoek gegaan naar een bepaalde balans waar ze hun hoofd boven water konden houden. Ze zochten diversiteitstokens en zetten die in als oplossing voor het gebrek aan diversiteit en noemden het dan vervolgens ‘inclusiviteit’. Als ik dan die thema-septemberissues zie... Wat vond je daarvan? Ik vond het afschuwelijk. Vooral die cover van de Vogue, waar het enige echt donkere meisje aan de zijkant stond, en niet in het midden, zoals het hoort. Daar zou je over na moeten denken. En als je ‘m dan opensloeg, hadden ze haar niet eens voor de main spread gebruikt [iets wat doorgaans gebruikelijk is, red.]. De NRC schreef na die launch dat de opvolgende nummers van Harper’s Bazaar vermoedelijk niet zo divers zouden zijn als het septembernummer, aangezien dat nummer volgens Cécile Narinx “een uitbundig aangezet thema was”, maar dat het boeken van diverse modellen wel een rode lijn zou blijven. En dat is nog steeds racisme. En elk tijdschrift doet het. Ik ben dan ook weggegaan uit Nederland, want ik kon er niet meer tegen. En als ik dan een model zie die haar zegje mag doen over racisme in zo’n issue, dan word ik ziedend. Want in plaats van dat ze mensen als ons, met een kleur, verder helpt, laat ze zich gewoon voor het karretje spannen. Ik ken zoveel donkere, intelligente vrouwen die niet met hun vuist omhoog staan, die niet het gesprek aangaan. Die niet eisen dat hun haar en make-up door een donker persoon worden gedaan, want ‘Hé, we staan in de Harper’s Bazaar!’ Maar gaat het daar dan over, dat het gehele team van kleur moet zijn om het kloppend te maken? Ja, want we focussen nu alleen nog maar op de modellen, terwijl het over de industrie in zijn totaliteit zou moeten gaan. Ik denk dat het trouwens ook wel moeilijk is om ‘nee’ te zeggen tegen een interview met de Harper’s Bazaar, als je daar de kans toe krijgt. Maar je staat daar dan zogenaamd een discussie te voeren met je gladgestreken haar, en dan niet eens over racisme, maar over diversiteit – want je weet dat als je het met witte mensen over racisme gaat hebben dat het in het verkeerde keelgat gaat schieten. Kijk, ik zit op tv met m’n porum. En ik heb tegen de producers gezegd: ik doe niet mee als er geen diverse cast is. Denk je dan wel eens dat je op zo’n moment zelf als de ‘token black guy’ wordt gevraagd? Ik hoop dat ik gevraagd ben omdat ze een diverser beeld willen uitdragen. Maar die vraag heb ik mezelf ook gesteld. En? Nou, kijk. Dit seizoen volgde hetzelfde format als het Amerikaanse seizoen, namelijk een jurypanel bestaande uit een model, een stylist, een influencer, et cetera. Dus ik ben toen gevraagd om de stylist van de Nederlandse versie te zijn. Na ons eerste gesprek heb ik toen duidelijk gemaakt dat ik een diverse industrie in de toekomst voor me zie, en dat waar ik voor sta niet een cast van witte jongens en meisjes is – dat is niet Nederland, en dat is niet realistisch. Ook heb ik na moeten denken over wat het betekent om zwart te zijn op de Nederlandse televisie. De eerste paar keer heb ik dan ook ‘nee’ gezegd, omdat ik bang was te eindigen zoals Sylvana Simons. Maar op set hou ik ook zeker niet m’n mond. Spreek je je vaker uit op sets als iets je niet zint? Ik neem geen blad voor de mond, nooit gedaan. Als ik iets zie wat niet juist is, wil ik er wat van zeggen. Ik had een keer in België een shoot bij een Nederlandse klant die als wifiwachtwoord ‘tien kleine negertjes’ had, en dat werd nog goed gepraat met een “maar we hebben toch ook gewoon seks met negers” ook. Dat heeft tot heftige discussies geleid. Had dat verdere consequenties? Ik ben nooit meer naar die klant teruggegaan. Heb je het idee dat er nu met al die discussies toch ergens wel een beetje een kentering aan het plaatsvinden is? Nee, totaal niet. We zijn nog niet eens begonnen. Wat we nu vieren is tokenisme, en dat is een andere vorm van racisme. Wat ik geweldig zou vinden is als ik een issue zie, die over precies dit aspect gaat. Dat ze in detail met bewijzen uit eigen archief komen, waarin ze benoemen waar het fout is gegaan. Dan hebben we een discussie. En dat is niet het enige. Dan moet je daarbij ook de mensen aannemen die er echt over mee kunnen praten. Het is niet erg om toe te geven dat je het fout hebt gedaan, maar op de een of andere manier is het hier in Nederland een te grote opgave.
25
November
PAY IT NO MIND
Converse x Carhartt WIP for DAZED & CONFUSED
4
April
JAMAIRO
Kaya Stewart - In Love With A Boy (Official Music Video)
4
April
SKIN
Creative director Florian Joahn and I collaborated on this project. 2015 when asked how i see myself in an honest way i started to think as a stylist I got caught between the things I look at "in fashion most of what we see if white people" and the way that I look. In the world of fashion the colour of my skin is a problem and often goos unacknowledged. for this project i looked into colourism within the black community and found that we have allot of problems within our own community. I was born in the Dutch Caribbean and grew up in the Netherlands I’ve been exposed to black face for as long as i can remember. having white people condition black people to believe that the darker your skin is the uglier and less fortunate you will be in a white society let me to believe it was ok to look down on people that were darker then me. This work was made to argue that we should be aware of this colourism and we should start this discussion with our own community. I drew inspiration from the original Skin Heads Agains Racial Prejudice and tattooed my lower lip. colourism continues to be a problem in the black/brown and POC community with its roots laying in Racism. This work was made to argue the responsibility we have in understanding that life is different for people who have a darker skin tone and it is up to us to change this narrative. This work was made with Dutch blackface #ZwartePiet in mind a protest against it.
5
February
LITTLE DRAGON
5
October
FKA TWIGS